Motyw : życie i przemijanie...

[ikets]

"Motyw życie i przemijania w znanych Ci utworach literackich i innych dziedzinach sztuki"

Jesli ktos ma jakies materiały, to bardzo prosze - HELP ME !
To moja próbna ustna z polaka....
Cokolwiek... jak zrobic, jakie lektury, jakies omówienia moze ?
błagam

[Paweł]

akhm... wczesnie sie zabierasz do opracowania tego tematu.

Moja rada (jako także tegorocznego maturzysty):
Przejdz sie do jakiejs duzej biblioteki, najlpiej Uniwersyteckije, i tam poszukaj w spisie... to najlepsze wyjscie!

Powodzenia!

[Kubuś]

"Przeminęło z wiatrem" ?

[ikets]

akhm... wczesnie sie zabierasz do opracowania tego tematu.

Nie sądze ze za wczesnie, próbną mam za jakies dwa tygodnie... A matura prawdziwa za rok !

Moja rada (jako także tegorocznego maturzysty):
Przejdz sie do jakiejs duzej biblioteki, najlpiej Uniwersyteckije, i tam poszukaj w spisie... to najlepsze wyjscie!

A byłam, byłam... wyganiali mnie z pokoju do pokoju, to sie &*^%$*(^$ i sobie poszłam...

[Paweł]

rok?! i znasz juz swoj temat?! pinknie...

[ikets]

rok?! i znasz juz swoj temat?! pinknie...

ekhm... prosze o wtórne, tym razem UWAŻNE przeczytanie pierwszego postu w tym temacie....
PRÓBNĄ mamy w tym roku.... za jakies dwa tygodnie...

[Fighter]

PRZEMIJANIE
Jego początków należy doszukiwać się w Księdze Koheleta, ale także w filozofii starożytnej (Heraklit z Efezu).
Motyw vanitas
popularny w średniowieczu i baroku motwy przemijania ukazujący zmienność, niedoskonałość i kruchość tego, co doczesne, by tym samym podkreślić doskonałość życia wiecznego i spraw duchowych.
Biblia Stary Testament
• Wraz z grzechem pierworodnym człowiek utracił nieśmiertelność. Odtąd jego życie będzie naznaczone piętnem życie, która zakończy ziemskie trudy. Bóg mówiąc do Adama i Ewy: prochem jesteś i w proch się obrócisz, ukazuje im, jak kruche jest to wszystko, co wiąże się z ludzką egzystencją.
• Księga Koheleta - W nieodwracalny i stały porządek świata (Nic nowego pod słońcem) wpisuje Kohelet życie ludzkie (Marność nad marnościami i wszystko marność). To, co doczesne (dobra materialne, życiowe troski, a nawet cierpienie), jest marnością. Wszystko przeminie, a człowiek nigdy nie zgłębi sensu istnienia, dlatego też powinien zaufać Bogu i oprzeć swe życie na wierze, by tym samym żyć godnie.
Mitologia
Prometeusz stwarza człowieka za gliny i łez. Ten symboliczny opis wskazuje, że w życie ludzkie wpisane jest przemijanie (glina symbolizuje kruchość kondycji człowieka) i cierpienie (łzy).
Heraklit z Efezu
Uznał, że obraz świata jest dynamiczny. Prezasadą świata jest ogień, który ustawicznie przemienia się w inne pierwiastki. życie jednych oznacza narodziny drugich. W ten sposób panta rhei (wszystko płynie), w przyrodzie trwa bezustanny ruch i stawanie się rzeczy. Jednocześnie podkreśla to przemijalność i życie rzeczy innych.
Horacy "Exegi monumentum..."
Zgodnie ze starożytną maksymą ars langa, vita brevis (sztuka trwa długo, życie krótko), Horacy twierdzi, że jego poezja zapewni mu nieśmiertelność i sławę u potomnych. Według niego to właśnie twórczość ocala człowieka przed całkowitym zapomnieniem i przemijaniem (Nie wszystek umrę). Podobną myśl podejmie Jan Kochanowski w Pieśni XXIV.
Horacy "Oda XI"
Podejmując temat przemijania, zmienności życia, jak i jego tajemnicy, poeta nawiązuje do filozofii stoickiej i epikurejskiej. Nakazuje, by nie troszczyć się zbytnio o czas przyszły, a ponieważ mknie rok za rokiem jak jedna rodzina, mówi, iż należy korzystać z czasu (Carpe diem - Chwytaj dzień).
J. Kochanowski "O żywocie ludzkim"
(Fraszki to wszystko...) Życie człowieka opisuje poeta zgodnie z filozofią stoicką, nawiązując także do motywów vanitas. Cokolwiek posiadamy (np. pieniądze, sława) na tym świecie, nie ma to większego znaczenia, ponieważ wszystko to minie jako polna trawa. W życiu nie ma nic pewnego, a z człowieka, który zabiega o dobra doczesne, śmieje się Fortuna... a może Bóg.
J. Kochanowski "Pieśń XIX"
Głównym celem w życiu rozumnego człowieka jest, według poety, dobra sława, którą zapewni on sobie dzięki własnym talentom i umiejętnościom. Dobra sława jest także sposobem na zapewnienie sobie pamięci u potomnych (...A starać się, ponieważ musi zniszczeć ciało, Aby imię przynajmniej po nas tu zostało), czyli wieczność.
M. Sęp-Szarzyński "O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego"
Spoglądając na ulotność i krótkość życia, poeta gani sam siebie za pogoń za doczesnymi rozkoszami, która odwróciła jego uwagę od spraw wiary. Człowiek powinien zrozumieć, iż te niestałe dobra nie przynoszą szczęścia i prowadzą do grzechu. Jedynym zaś prawdziwym dobrem jest Bóg.
M. Sęp-Szarzyński "O nietrwałej miłości rzeczy świata tego"
Miłość życia doczesnego, zaszczytów, sławy, rozkoszy i złota, uważa Szarzyński za niepełną. Człowiek kocha bowiem to, co skazane jest na przemijanie, podczas gdy jedyną prawdziwą miłością powinna być miłość do Boga (wiecznej i prawej piękności).
W. Szekspir "Hamlet"
Kiedy Hamlet ogląda na cmentarzu czaszkę Jorika, błazna królewskiego, snuje refleksję na temat przemijania i życie. Niewiarygodne jest dla niego, iż nawet po wielkich bohaterach (np. Aleksandrze Macedońskim) pozostają tylko szczątki kości i garstka popiołu. Scena ta jest potwierdzeniem i dopełnieniem wcześniej wypowiedzianych przez bohatera słów: Wszyscy tuczymy się na pokarm dla robactwa. Tłusty król i chudy żebrak to tylko odmiana tej samej potrawy.
D. Nabrowski "Do Anny"
Jedyną nieprzemijającą wartością dla Naborowskiego jest miłość. Podczas gdy z czasem wszytko przemija, z czasem bieżą lata, uczucie do jego Anny nie zmieni się.
D. Nabrowski "Cnota grunt wszytkiemu"
Dobra ziemskie, godności, powodzenie w życiu, a nawet rodzina nie zapewniają człowiekowi szczęścia, bo iż to wszystko mija, za nic wszystko stanie. Nawiązując do filozofii starożytnej poeta poucza, iż jedynie cnota i płynąca z niej sława są wieczne i zapewniają człowiekowi pełne, prawdziwe życie.
A. Mickiewicz "Sonety krymskie" ("Bakczysaraj")
Widok ruin pałacu ogrodów - Bakczysaraju - które porasta bujna roślinność, rodzi refleksję o przemijaniu i nietrwałości dzieł człowieka, a jednocześnie niezmiennej potędze natury.
A. Mickiewicz "Pan Tadeusz"
Poemat jest powrotem do przeszłości, do dawnej kultury szlacheckiej, która przemija i odchodzi w niepamięć. Tylko starsze pokolenie pamięta dawne obyczaje, dlatego też tak często pojawia się w tekście słowo: ostatni. Ostatni jest więc zajazd, ostatnie są obyczaje czy przedmioty domowe, a Podkomorzy to ostatni, co tak poloneza wodzi.
B. Prus "Lalka"
Powieść ukazuje społeczeństwo polskie w momencie przemian kulturowych, obyczajowych, historycznych i gospodarczych. życie Rzeckiego symbolizuje przemijanie świata romantyków, wyjazd Ochockiego - dezaktualizację i utopijność idei pozytywistycznych. Przeminęła także świetność arystokracji, która stała się skostniałą, konserwatywną i zamkniętą grupą społeczną. W miejsce starego świata nastaje nowy: oparty na potędze pieniądza i bezwzględny. Jego przedstawicielami są Henryk Szlangbaum i Maruszewicz.
H. Sienkiewicz "Quo vadis"
Świat kultury antycznej ukazany został w momencie jej rozkładu. Przeminęła dawna świetność Rzymu, a jej miejsce zajęła amoralność i dekadencja. Odchodzenie tej kultury przyspiesza także fakt narodzin chrześcijaństwa (nowej religii zyskującej sobie wielu wyznawców), jak i pożar Rzymu wywołany przez Nerona, a zyskujący tu wymiar symboliczny (ogień trawi i niszczy miasto, które skazane jest na zagładę).
K. Przerwa-Tetmajer "Koniec wieku XIX"
Za podmiot rozważań obrał poeta odchodzenie wieku XIX, a zarazem dawnych wartości (przewartościowanie wszystkich wartości). Wobec nowych realiów żadna z dotychczasowych idei nie ma racji bytu, w ich miejsce nie pojawiły się jednak nowe.
B. Schulz "Sklepy cynamonowe"
W swych opowiadaniach Schulz buduje obraz tradycyjnego miasteczka żydowskiego z tajemniczymi sklepami cynamonowymi, sprzedawcami - magami, uliczkami przypominającymi labirynt. Miasteczko skazane jest jednak powolną zagładę. Jego piękno ustępuje miejsca nowej dzielnicy (Ulicy Krokodyli) symbolizującej cywilizację i kulturę masową.
Poezja W. Szymborskiej
nazwana przez samą poetkę możnością utrwalenia i zemstą ręki śmiertelnej, podejmie nieustannie problem przemijania. Bliska filozofii Heraklita z Efezu ("W rzece Heraklita") i egzystencjalizmowi, mówi ona, że: Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy ("Nic dwa razy"), dodając w innym wierszu: I cokolwiek uczynię, zamieni się na zawsze w to, co uczyniłam ("Życie na poczekaniu"). Przemijanie pojmuje jako dramat, a zarazem tajemnicę ludzkiej egzystencji, tym boleśniejszą, że prowadzi do nieuchronnego końca. Jednocześnie porusza uniwesalne i niezmienne problemy obecne od wieków w życiu ludzkim i nie poddające się procesowi przemijania (np. "Zdumienie", "Buffo", "Bez tytułu").

"Vanitas vanitatum et omnia vanitas" (Marność nad marnościami i wszystko marność) (Księga Koheleta)
"Panta rhei" (Wszystko Płynie) (Heraklit z Efezu)
"Niepodobna wstąpić dwukrotnie do tej samej rzeki"(Heraklit z Efezu)

[Fighter]

życie Tyle ze cytaty
ANTYFANES - 405-333 P.N.E. (komediopisarz grecki);
Żyjemy, żeby umrzeć.

CHILON - VI w. P.N.E. (jeden z siedmiu mędrców);
Nie mówić źle o umarłych.

CYCERON - 106-43 P.N.E. (rzymski mówca, filozof i mąż stanu);
życie jest wiecznym schroniskiem, w którym nic się nie odczuwa.
Nikt nie umrze za ojczyznę bez wielkiej nadziei nieśmiertelności.
Całe życie filozofa to rozmyśania o życie.

EPIKTET - 50-130 P.N.E. (filozof rzymski);
życie sama w sobie nie jest straszna, lecz tylko mniemanie, że jest straszna, jest straszne.

EPIKUR - 341-270 P.N.E. (filozof grecki);
Trzeba wyzwolić się ze strachu bogów i życie.

EZOP - VI w. P.N.E. (półlegendarny bajkopisarz grecki);
Lepiej umrzeć od razu, niż całe życie przepędzać w strachu.

HERAKLIT Z EFEZU - 554-464 P.N.E. (filozof grecki);
Bogowie są nieśmiertelnymi ludźmi, ludzie śmiertelnymi bogami.

HOMER - VII w. P.N.E. (epik grecki);
Sen i życie to bracia bliźniacy.

HORACY - 65-8 P.N.E. (poeta rzymski);
Jesteśmy skazani na życie i my, i wszystko, co nasze.
Ani wielki, ani mały nie uniknie życie.
Jesteśmy prochem i cieniem.
Siła życie nieoczekiwanie porywała i porywać będzie narody.
życie jest ostatnim kresem wszystkiego.

JANG CZU - IV w. P.N.E. (filozof chiński);
życie i życie od losu zależą, jak bogactwa lub nędza od właściwego czasu.
Życie zawsze jest cenne, a życie zawsze zbyt szybko nadchodzi.
Ludzie różnią się od siebie życiem, w życie są jednacy.

KONFUCJUSZ - 561-479 P.N.E. (filozof chiński);
Kto lubi jeść dobrze, może z głodu umrzeć.

LAO CY - VI w. P.N.E. (półlegendarny filozof chiński);
Człowiek rodzi się miękki i słaby, a umiera twardy i mocny.
Jeśli lud życie sobie lekceważy, to dla tego, że życie jego jest zbyt ciężkie.

LIE CY - VI w. P.N.E. (filozof chiński);
Skądże nam wiedzieć, czy życie i życie nie są jednakowo dobre?

LUKRECJUSZ - 99-55 P.N.E. (rzymski filozof i poeta);
Substancja tego ogromnego świata wydana jest życie i zniszczeniu.

MAREK AURELIUSZ - 121-180 N.E. (cesarz rzymski, filozof);
Straszną jest rzeczą, kiedy dusza szybciej zmęczy się życiem niż ciało.
Każdą pracę wykonuj, jakby miała ona być ostatnią w życiu.
Bliski jest czas, kiedy zapomnisz o wszystkim; bliski jest czas gdy wszyscy zapomną o tobie.

MENANDER - 342-291 P.N.E. (komediopisarz grecki);
Ukochani przez bogów umierają młodo.
Dostnie się w ręce kilku lekarzy grozi życie.

PITAGORAS - 569-470 P.N.E. (matematyk i filozof grecki);
Naprawdę poznajemy człowieka dopiero po jego życie.
Oszczędzaj łez swoim dzieciom, aby miały czym płakać nad twoją trumną.

PLATON - 429-347 P.N.E. (filozof grecki);
życie jest oddzieleniem się duszy od ciała.
Każda dusza jest nieśmiertelna, bo to co znajduje się w ciągłym ruchu, jest nieśmiertelne.

PLINIUSZ - 61-113 N.E. (pisarz rzymski);
życie tych, którzy tworzą dzieła nieśmiertelne, zawsze jest przedwczesna.

PROPERCJUSZ - 50-15 P.N.E. (poeta rzymski);
Ponure wrota życie nie otwierają się na żadne prośby.

SAFONA - VII/VI w. P.N.E. (poetka grecka);
Że życie jest złem, tego zdania są nawet bogowie, skoro sami nie umierają.

SENEKA MŁODSZY - 4 P.N.E.-65 N.E. (retor, poeta i filozof rzymski);
Boimy się nie życie, ale wyobrażenia, jakie mamy o niej.
Często przyczyną życie jest lęk przed życie.
Haniebna życie to coś jeszcze gorszego niż hańba.
Kto ulega przemocy, ten nie umie umrzeć.
Nie umie być władcą, kto karze wszystkich życie
Upragniona to życie - umrzeć bez strachu przed życie.
Najlepsza życie to umrzeć tak, żeby płakali najbliżsi.
Nie jest nieszczęściem umierać razem z tym, z kim się pragnie.
O, jaka nędza nie umieć umrzeć!
Chciwy życia jest ten, kto nie chce umrzeć wraz z ginącym światem.
Wszystkim wzgardził, kto już wzgardził życie.
Kto szuka życie, ten chce wydawać się winnym.
Tylko życie przywraca niewinność zwiedzonym do zbrodni.
Tylko życie może wyrwać prawego człowieka z rąk Losu.
Próżno wstrzymywać tego, kto zdecydował się na życie.
Ten przez życie staje się bogom podobny, czyj zgon nawet ci podziwiają, którzy się boją życie.

SOKRATES - 469-399 P.N.E. (filozof grecki);
Bać się życie jest tym samym, co mieć się za mądrego, nie będąc nim.

SOLON - 640-559 P.N.E. (prawodawca, polityk i poeta grecki);
Nikogo nie można nazwać człowiekiem szczęśliwym przed życie.
Miej zawsze przed oczyma koniec swego życia.
Nie chwal nikogo przed życie.

SY-MA CIEN - 145-87 P.N.E. (historyk chiński);
Na życie nigdy nie jest za późno.

TACYT - 55-120 N.E. (historyk rzymski);
Władcy są śmiertelni, państwo jest wieczne.
Zaszczytna życie lepsza od haniebnego życia.
Kiedy się zacznie karać życie, trudno zachować miarę.

TALES Z MILETU - 643-548 P.N.E. (grecki filozof i matematyk);
Niczym się nie różni życie od życia.

WANG CZUNG - 27-97 N.E. (filozof chiński);
Kto zamyka swoje serce i swój umysł, nigdy na nic z wysoka nie spoglądając, jest jak umarły.

ZARATUSTRA - VII/VI w. P.N.E. (prorok, perski twórca religii);
Wytrwałym śmiertelnikom bogowie spieszą ze skwapliwą pomocą.

[Paweł]

ekhm... prosze o wtórne, tym razem UWAŻNE przeczytanie pierwszego postu w tym temacie....
PRÓBNĄ mamy w tym roku.... za jakies dwa tygodnie...

dziwnie macie....

nie ma to jak czytanie ze zrozumieniem

pisał: tegoroczny maturzysta ;/

[ikets]

Fighter : dzieki :*