Wiersz “Notre-Dame” z tomu “Równanie serca” jest doskonałą ilustracją kreacjonizmu poezji Przybosia. Katedra ukazana jest w ruchu, powstaje “od nowa” na oczach czytelnika, “wzlatuje w przestrzeń” dzięki milionowi rąk złożonych do modlitwy. Widok i wnętrze katedry napawa poetę przerażeniem, rodzi przekonanie o własnej małości.
Poeta wyznaje:
“Wyszydzony i opluty wśród poczwar
rozdziawionych deszczem”
W wierszu spotykamy wiele typowych dla Przybosia oryginalnych metafor, zaskakujących trafnością i konkretnością obrazowania. Oto niektóre z nich:
“obciążone Jezusami krzyże”
“- na klucze sklepienia
drga zamknięty pęd strzał -“
“mury z odrąbanych skał”.
Poeta dwukrotnie w wierszu pyta o twórcę tego monumentalnego pomnika kultury, o tego genialnego budowniczego, który “pomyślał tę przepaść i odrzucił ją w górę”.
Zobacz również inne streszczenia lektur szkolnych na naszych stronach!
