Poemat “Powązki” to przede wszystkim panegiryk poświęcony Izabeli Czartoryskiej, założycielce wspaniałego ogrodu w podwarszawskiej wsi Powązki.
Ukryty w lesie między jeziorami i strumieniami, ozdobiony był sztucznymi ruinami i grotami, w sąsiedztwie których umieszczono wiejskie chaty kryte słomą, ale olśniewające przepychem “izb”.
Oprócz opisu Powązek znajdziemy w poemacie obraz Warszawy, w której bogactwo egzystuje obok rażącej nędzy. We wstępie poematu wystąpił poeta z ostrą krytyką takiego stanu rzeczy:
“O miasto! cóż są twoje częstokroć pałace?
Łzami dobrych zlepiane ubogiego prace,
A gospodarze onych najczęściej bez cudu
Piją krew i żrą ciało jęczącego ludu”.
Zobacz również inne streszczenia lektur szkolnych na naszych stronach!
