W bajkach Krasickiego, wydanych za życia poety, w tomie zatytułowanym „Bajki i przypowieści” przeważają utwory krótkie epigramatyczne, natomiast w „Bajkach nowych„, wydanych w roku 1802, a więc w rok po śmierci autora, znajdują się bajki o charakterze narracyjnym.
Oba zbiory są znakomitym zwierciadłem stosunków i układów międzyludzkich o ponadczasowej wartości, gdyż i dzisiaj znajdziemy w nich naszą wiedzę o życiu i ludziach nam współczesnych, a przestrogi w nich zawarte i mądrość morałów mogą zawsze służyć jako broń przeciwko skutkom ludzkiej głupoty i niespodziankom codzienności.
Spis Treści
„Wstęp do bajek”
„Wstęp do bajek” odsłania krytyczne nastawienie poety do świata, w którym wprawdzie są ludzie dobrzy, wstrzemięźliwi, uczciwi i życzliwi, ale jest ich tak niewielu, że częściej bywają bohaterami bajek niż postaciami kształtującymi naszą rzeczywistość.
Bajka „Malarze”
Bajka „Malarze” dowodzi, że ludzka próżność i brak rozsądnej samooceny dostarczają możliwości robienia niezłych interesów różnego rodzaju spryciarzom. Znakomity portrecista, Piotr, ledwo zarabia swą pracą na chleb, a Janowi, choć „mało i źle robił”, powodziło się wyśmienicie.
„Dlaczegóż los tak różny mieli ci malarze?
Piotr malował podobne, Jan piękniejsze twarze”.
Bajka „Kruk i lis”
Dopełnieniem powyższych myśli jest bajka „Kruk i lis”. Wystarczyło kilka pochlebstw i fałszywych przecież zachwytów nad wdziękami kruka, by ten, uwierzywszy w swój talent śpiewaczy, otworzył dziób i wypuścił kawałek sera, na co czekał sprytny lis. Gdy ser wypadł, „lis go porwał i kruka zostawił”. „Bywa często zwiedzionym, kto lubi być chwalonym” – konkluduje poeta.
Bajka „Szczur i kot”
„Szczur i kot” przestrzega przed pychą, która powoduje, że zaczyna się wierzyć w swą nieomylność, w swą niezniszczalną siłę, przez co traci się poczucie rzeczywistości i nie dostrzega grożących niebezpieczeństw. Wystarczy wtedy moment, by stracić pozycję czy nawet życie. Siedzący na ołtarzu podczas nabożeństwa zachwycony sobą szczur padł ofiarą kota w momencie gdy przekonany, że „jemu to kadzą”, „dymem się kadzidł zbytecznych zakrztusił”.
Bajka „Wół minister”
„Kiedy wół był ministrem i rządził rozsądnie,
Szły, prawda, rzeczy z wolna, ale szły porządnie”.
Znudzony jednostajnością monarcha zrzuca go ze stanowiska, oddając je małpie, a potem lisowi. Szybko okazało się, że głupota pierwszego ministra i chytrość drugiego mogą doprowadzić kraj do ruiny. Całe szczęście, że rozsądek zwyciężył i „znowu wół był ministrem i wszystko naprawił”. Bajki Krasickiego bawią i uczą zarazem.
O tym, że takie jest ich zadanie, mówi sam autor:
„Jeśli z nich zdatna nauka nie płynie
Natenczas blaskiem czczym tylko jaśnieją
I, na kształt próchna, świecą, a nie grzeją”.
Inne bajki Krasickiego
Bajki Krasickiego wyrażają filozofię poety. Zawarł on w nich swój pogląd na świat, na istotę natury ludzkiej i na stosunki między ludźmi. Można rozpatrywać jego bajki jako bolesną satyrę na społeczeństwo, ale można w nich widzieć również wyraz refleksji nad skomplikowanym układem stosunków międzyludzkich, nad właściwym sensem prawdy w życiu, objawiającej się w problematyce moralnej, społecznej i politycznej.
Inne bajki:
„Dewotka” – zganienie fałszywej pobożności, zakłamania.W czasie modlitwy biła służącą. „Uchowaj Panie Boże takiej pobożności”. „Groch przy drodze” – chciwość, skąpstwo, zbytnia przezorność. „Jak zasadził groch przy drodze to mu zjedli. Jak potem zasadził w zbożu to zdeptali zboże i groch też zjedli”.
„Pasterz i owce” – dwulicowość. Pasterz płakał nie dlatego, że owca zginęła, ale że stracił mięso.
„Jagnię i wilcy” – siła góruje nad słusznością i prawem. Wilki zjadły samotne jagnię w lesie, bo było od nich słabsze. „Jakim prawem?” – „Smacznyś, słaby i w lesie!” – zjadły go niebawem.
„Przyjaciele” – egoizm i tchórzostwo. Nikt nie chciał pomóc zającowi, kiedy go psy goniły, choć wcześniej zapewniano go o swojej przyjaźni. „Wśród prawdziwych przyjaciół psy zająca zjadły”.
„Ptaszki w klatce” – charakter patriotyczny, uczy ceny wolności. „Tyś w niej zrodzon (klatce)… jam był wolny… i dlatego płaczę”.
Jako wyraz filozofii życiowej bajki Krasickiego głoszą pochwałę rozsądku, umiaru i skromności. Uczą krytycyzmu i sceptycyzmu. Każą patrzeć na świat uważnie, by pozorów prawdy nie brać za prawdę właściwą.
Bajki więc, tak samo jak satyry, mają za zadanie zwrócenie uwagi ludzi na złe zjawiska i potępienie ich. Bajki i satyry, z właściwą tym gatunkom cechą łatwego przekazu poprzez śmiech, najlepiej się do tego nadają.
Zobacz również inne streszczenia lektur szkolnych na naszych stronach!
