Streszczenie: Róża
Streszczenie: Róża

Syntezę rewolucji usiłował dać Żeromski w dramacie “Róża“, opartym o wzory romantyczne. Utwór ten jednak, pisany w roku 1909, nosi na sobie piętno porewolucyjnej depresji politycznej: autor ukazuje tu klasę robotniczą z nieufnością i niewiarą w jej siły, powraca do ulubionej idei poświęcenia najlepszych jednostek. Jego bohater, magnat-rewolucjonista, mówi do robotników: “Wszystko poczniemy dla was, lecz bez was”.

Oddalając się od proletariatu Żeromski potępia zarazem “sprzymierzeńca wroga w ojczyźnie” – burżuazję i wszystkie jej partie polityczne, nie oszczędza również Frakcji Rewolucyjnej PPS. Karty “Róży” o najtrwalszej wartości to dyskusja Zagozdy z Czarowicem, przeciwstawiająca sobie “dwie Polski” – przyszłe burżuazyjne państwo oparte na ucisku społecznym i narodowym i ojczyznę ludu pracującego:

(…) Polska! Wieczny “romans” Mochnackiego… A jaka jest główna intryga i wewnętrzna treść “romansu”?

Czy znowu nie wielkopański najazd na chłopstwo ruskie i litewskie, czy znowu nie przemoc nad Żmudzią i żydostwem (…) Szwoleżery, kosyniery, krakusy… Granice, celnicy, fortece, straż. Więzienia. Kajdany, ministrowie, agenci dyplomatyczni i mnóstwo deputatów. Racje stanu i stany posiadania…

Czyś słyszał dobrze, jak stęka w pracy, jak hula, wyje z bólu, jak wyjawia głupotę swoją polski chłop z cuchnących dzikich wsi, jak się wije w męczarni przez całe psie swoje życie i jak zdycha przy stalowym kadłubie maszyny, gilotynie swojej – polski robotnik? Oto jest moja Polska. Ona wyjdzie z ciemnicy do niezmierzonych, boskich prac“.

Zobacz również inne streszczenia lektur szkolnych na naszych stronach!

Streszczenie: Sachem
Streszczenie: Rozrachunek