Streszczenie: Przepióreczka
Streszczenie: Przepióreczka

W “Przepióreczce” (1924) przypomniał Żeromski swe ulubione wątki ideowe i fabularne.

Chodzi o entuzjazm dla pracy społeczno-oświatowej, motyw magnackiej ofiarności na cele społeczne. Przede wszystkim zaś patetyczny – “takie są moje obyczaje” – gest bohatera, który w imię wartości nadrzędnych rezygnuje z własnego szczęścia.

Gest ten, jakkolwiek zasugerowany z dużą zręcznością teatralną, nie ma jednak psychologicznej wierzytelności: jest właśnie zbyt teatralny, dokonuje się zbyt łatwo, choć przecież nie tylko niweczy miłość Przełęckiego, lecz jest także jego samounicestwieniem moralnym w oczach ludzi najbliższych.

A jednak “Przepióreczka” to bodaj najbardziej optymistyczny z utworów Żeromskiego. Wielka gra bohatera jest jednak ofiarą skuteczną: ratuje czystość atmosfery moralnej kursów, naprawia krzywdę wyrządzoną Smugoniowi, umacnia i zespala realizatorów najdroższej dla Przełęckiego idei.

“Przepióreczka” to świadome jakby przywołanie dawnych złudzeń – po to, by z nimi ostatecznie się rozstać. O widmie rewolucji przypomina tu Przełęcki tylko dla przekory, by wywołać sprzeciw kolegów; księżniczka zapowiada odbudowę na wpół symbolicznego zamku – Żeromski nareszcie pozwala, by za życia spełniło się marzenie jego bohatera.

Zobacz również inne streszczenia lektur szkolnych na naszych stronach!

Streszczenie: Quo Vadis
Streszczenie: Przedwiośnie